...

کل دیروزو کل دیشب و دعوا کردم

با اردلان

یعنی در واقع با خودم حرف زدم

ب خودم اومدم دیدم خیلی اوضاع بده

گفتم بی خیال

و شدم

و خوابم برد

هیچی دیگه دوباره شروع کردم

+در واقع بیچاره اردلان

......

آخه مگه میشه بود و نبود آدم برای کسی ک عاشقشه بی اهمیت باشه؟ 

میشه واقعا؟ 

پس تف ب این دنیا

با همه ی آدماش 

آدم لال باشه بهتره 

+تا خرخره از حرف پرم ؛با که بگویم؟  این شهر،پر از کور و کر و لال و نفهم است،،.

......

هر كارى را بايد با اهلش انجام داد...با دوست نقاشم فقط صحبت از هارمونى رنگ هاى عجيب زندگى لذت دارد...با ان كه همه زندگيش را به فيلم گذرانده بايد از ديالوگ هاى ماندگار سينما و دنيرو و آل پا چينو گپ زد...با بچه ها بايد بچه شد و پا به پايشان غرق در افكار و بازى هاى كودكانه شان شد..دعوت يك ويلونيست به كنسرتش را نبايد از دست داد..!خوردن چاى و شنيدن قصه هاى قديمى فقط كنار سماور ذغالى مادربزرگ ميچسبد..و با يك فيلسوف بايد بنشينى و زندگى را از بيخ و بن به چالش كشيد..اما با تو فقط...بايد عاشق شد.. ......ادامه مطلب

این كه می گویم می روی؛
یعنی:
می شود نروی؟!
یعنی:
حالا كه می روی
زود برمیگردی...؟

......

به تماشا سوگند
و به آغاز کلام
و به پرواز کبوتر از ذهن
واژه ای در قفس است

+این بهتر بود

+خوابم میاد، و چ خواب بدی بود

+از ما که گذشت به شما اگر رسید به جای ما روزی هزار وعده دوستش داشته باشید

......

ما قول های زیادی به هم داده بودیم ، مثلا قول داده بودی چشم هایت برای من باشد و خنده هایت فقط دل من را به قنج بیاورد ، من گونه های نرمم را برای تو کنار بگذارم ، تو چالِ دیوانه کننده ات را برای من ، من صدایم را که زیر لب شجریان می خواند و تو صدای ظریفت که اسمم را ترانه می کند ، من شانه هایم را برای تو و تو غرق شدن در موهایت را برای من ، من بازوهایم را برای چرخاندنت زیر باران ، تو دست هایت را برای بازی کردن روی صورت من ، مثلا قول داده بودیم که طپش قلب تو شب ها لالایی من باشد و شمردن نفس های من بازی تو برای خواب رفتن ، قول داده بودی جمعه ها را دست به سیاه و سفید نزنی ......ادامه مطلب

تو زندگیمون بیشتر از همه چیز ،به شب اطمینان کردیم ...همه ی شبایی که چشامونو بستیم و تنمونو سپردیم به خواب ،میدونستیم این روحی که داره از تن جدا میشه ، ممکنه دیگه هرگز برنگرده ... ولی همیشه آرامش خواب اونقدری بوده که با زیر سر گذاشتن بزرگترین ترس دنیا ، روحمونو سپردیم بهش.دوست داشتنت مثل تکیه زدن به پرتگاهه ،مثل پاگذاشتن رو لغزنده ترین سنگ درست لبه ی یه دره ی عمیق ،مثل نشستن رو ریل قطار ،مثل چشم بسته رد شدن از خیابون ...دل سپردن بهت ، درست مثل همون لحظه های قبل خوابه ، همیشه این احتمال هست که هیچ برگشتی وجود نداشته باشه ، اما اون آرامشه ، اون رهاشدنه ، باعث ......ادامه مطلب